مشکلت داری؟ اینجا حل میشه

سیاهچاله ها هیولاهایی هستند که گرانش آنقدر قوی هستند که حتی نور نیز نمی تواند از میدان گرانشی آنها فرار کند، اما هر یک از این هیولاهای سیاه الگوها و رفتارهای منحصر به فرد خود را دارند، از سیاهچاله های کوچک مانند ستاره آویزان بی نهایت تا کهکشان مارپیچی غول پیکر A. گرسنه.

1. سیاهچاله های بسیار پرجرم
تقریباً در مرکز همه کهکشان ها یک سیاهچاله بسیار پرجرم با جرمی از میلیون ها تا میلیاردها برابر خورشید ما قرار دارد. دانشمندان اخیرا دو سیاهچاله بسیار پرجرم را در دو کهکشان همسایه کشف کرده اند. یکی از این کهکشان ها به نام NGC 3842، درخشان ترین کهکشان صورت فلکی شیر است که حدود 3.2 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد. در مرکز این کهکشان سیاه چاله ای با جرم 9.77 میلیارد برابر خورشید قرار دارد. اما در سمت دیگر ما، در مرکز کهکشان NGC4889، سیاهچاله ای با جرم بیشتر از قبل وجود دارد. این کهکشان درخشان ترین خوشه کما است که در فاصله 3355 میلیون سال نوری از ما قرار دارد. میدان گرانشی یا افق رویداد این سیاهچاله ها تقریباً پنج برابر فاصله خورشید تا پلوتون است، به این معنی که وقتی نور یا هر چیز دیگری از پنج برابر فاصله خورشید تا پلوتون به این سیاهچاله نزدیک شود، به این سیاهچاله نزدیک می شود. توسط گرانش خود اسیر شده است. در مقایسه، بد نیست بدانید که سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری حدود 2500 برابر کوچکتر از این سیاهچاله ها است و میزان وقوع آن یک پنجم مدار عطارد است.
2. کوچکترین سیاهچاله
کوچکترین سیاهچاله ای که تاکنون کشف شده است ممکن است کمتر از سه برابر جرم خورشید ما باشد. این هیولا با نام رسمی IGR J17091-3624 دارای حداقل جرم نظری مورد نیاز برای تشکیل یک سیاهچاله پایدار است. اما وظیفه سیاهچاله ها فقط خوردن مواد اطرافشان نیست، بلکه گاهی اوقات توده های باد و گاز را با سرعت زیاد از کهکشان بیرون می اندازند و در نتیجه گازهای بین کهکشانی را به اطراف کهکشان می فرستند و ستاره های جدیدی ایجاد می کنند. سیاهچاله ای به این کوچکی می تواند بادهایی با سرعت 32 میلیون کیلومتر در ساعت را به بیرون پرتاب کند، یعنی بیش از 10 برابر سرعت خروجی که از یک سیاهچاله به جرم یک ستاره ثبت می کنیم.
3. سیاهچاله های آدم خوار
سیاهچاله ها هر کسی را که به اندازه کافی خوش شانس باشد می بلعد، حتی سیاهچاله های دیگر. دانشمندان به تازگی برای اولین بار کشف کرده اند که اژدهایی بدن اژدهای دیگری را در مرکز یک کهکشان می بلعد. دانشمندان آخرین مرحله ادغام دو کهکشان هم جرم را مشاهده کردند. این مرحله ادغام بزرگ نامیده می شود و قبل از این مرحله یک ادغام جزئی وجود داشت، اما میلیون ها سال طول کشید تا ما در مورد آن مطلع شویم. محققان ناسا با استفاده از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا، این دو سیاهچاله را در مرکز یک کهکشان دوگانه به نام NGC3393 کشف کردند. یکی از این سیاهچاله ها حدود 30 میلیون برابر جرم خورشید ما و دیگری حداقل 1 میلیون برابر جرم خورشید است. فاصله بین این دو تنها 490 سال نوری است.
4. قدیمی ترین سیاهچاله شناخته شده
قدیمی ترین سیاهچاله ای که تاکنون کشف شده است، سیاهچاله ای به نام ULAS J1120+0641 است که حدود 770 میلیون سال پس از انفجار بزرگ متولد شده است. سیاهچاله 13 میلیارد ساله چالشی برای فیزیکدانان فضایی ایجاد می کند که چگونه یک سیاهچاله با جرم 2 میلیارد برابر خورشید می تواند پس از انفجار بزرگ به سرعت تشکیل شود و تا به امروز زنده بماند.
5. تاریک ترین سیاهچاله
هنگامی که کهکشان ها با هم برخورد می کنند، سیاهچاله ها می توانند از کهکشان هایشان خارج شوند و آزادانه در فضا حرکت کنند و به اجرام در فضا برخورد کنند. جرم سیاهچاله SDSSJ0927+2943 600 میلیون برابر خورشید است و با سرعت 9.5 میلیون کیلومتر در ساعت در فضا می چرخد. ممکن است صدها سیاهچاله دیگر در کهکشان پرسه بزنند، اما به دلیل ماهیت تاریک آنها هنوز هیچ نشانه ای از آنها پیدا نکرده ایم.
6. سوراخ غواصی با وزن متوسط
برای مدت طولانی دانشمندان فکر می کردند که سیاهچاله ها در سه اندازه کوچک، متوسط ​​و بزرگ هستند. سیاهچاله های کوچک چند برابر جرم خورشید و سیاهچاله های بسیار پرجرم میلیون ها و میلیاردها برابر جرم خورشید در مرکز کهکشان ها قرار دارند، مانند سیاهچاله ای که وزن آن چهار میلیون برابر خورشید است. کهکشان راه شیری در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد. اما این سیاهچاله بسیار پرجرم مدت هاست که فراموش شده است، به طوری که دانشمندان اخیرا سیاهچاله ای به نام HLX-1 (منبع فوق پرتو ایکس) را در فاصله 290 میلیون سال نوری از زمین کشف کرده اند. جرمی حدود 20000 برابر خورشید. تصور می‌شود که سیاه‌چاله‌های پرجرم بلوک‌های سازنده سیاه‌چاله‌های کلان جرم هستند، بنابراین درک بیشتر درباره رفتار آنها می‌تواند به درک بهتر آن غول‌های پرجرم و کهکشان‌هایی که در اطراف آنها شکل گرفته‌اند، منجر شود.
7. سیاهچاله های چرخان
سیاهچاله ها می توانند بافت فضای اطراف خود را با سرعتی باورنکردنی بچرخانند. سیاهچاله به نام GRS 105+1915 با سرعت 950 دور در ثانیه در آکویلا (صورت فلکی عقاب) و در فاصله 35000 سال نوری از زمین در حال چرخش است. افق رویداد این سیاهچاله با سرعتی بیش از 536 میلیون کیلومتر در ساعت، تقریباً نصف سرعت نور در حال چرخش است.
8. تیرانداز سیاه چاله
سیاهچاله‌ها برای مکیدن ماده ساخته شده‌اند، اما آیا می‌دانستید که همانطور که ماده به درون سیاه‌چاله می‌افتد، می‌تواند از آن خارج شود؟ مشاهدات سیاهچاله ای به نام H1743-322 را در فاصله 28000 سال نوری از زمین، پنج تا 10 برابر جرم خورشید، نشان داد که پس از خوردن ستاره ای نزدیک، مقداری از مواد خود را به بیرون پرتاب می کند. این ستون غول پیکر از گاز و پلاسما با تقریباً یک چهارم سرعت نور به بیرون پرتاب می شود.
9. درخشان ترین سیاهچاله
همانطور که از نام آن پیداست، سیاهچاله ها را نمی توان مستقیماً دید، زیرا کشش گرانشی آنها مانع از فرار نور می شود، اما برخی از سیاهچاله ها هسته اختروش ها را تشکیل می دهند. درخشان ترین، قدرتمندترین و پرانرژی ترین شگفتی جهان. پس از اینکه یک سیاهچاله در مرکز کهکشان گاز و غبار زیادی را به اطراف می کشد، آنها می توانند انرژی زیادی منفجر کنند و اختروش تشکیل دهند. قبلا گفته می شد که اختروش ها یکی از عجیب ترین اسرار جهان هستند، اما درخشان ترین اختروش قابل مشاهده در محدوده مرئی 3C 273 نام دارد که حدود 3 میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد.
10. سیاه چاله در زمین

خوشبختانه سیاهچاله ها به اندازه کافی از زمین فاصله دارند که نگران آنها نباشیم، اما فاصله گرفتن از آنها مشکلاتی را در دریافت اطلاعات از آنها ایجاد می کند. محققان در حال بررسی خواص اسرارآمیز سیاهچاله های روی زمین هستند تا سرنخ هایی در مورد ماهیت این اجرام عجیب کشف کنند. برای مثال، سیاه‌چاله‌ها آنقدر کشش گرانشی قوی دارند که وقتی از مرزی به نام افق رویداد می‌افتد، هیچ چیز، حتی نور، نمی‌تواند از میدان گرانشی فرار کند. دانشمندان توانسته‌اند افق رویداد را با استفاده از فیبر نوری در آزمایشگاه به‌طور مصنوعی ایجاد کنند و همچنین روی تشعشعات هاوکینگ کار می‌کنند، راهی برای فرار ماده از سیاه‌چاله و تولد دوباره کیهان.